Blog #5: Covid & Love is in the Air

“Klop klop,” hoor ik.. Hey, er staat iemand bij mij aan de poort. Het hardop roepen van “klop, klop,” alvorens iemands erf op te gaan, is de gebruikelijke vorm van ‘aanbellen’ hier in Suriname. Zwaar aan te raden, daar de huizen hier bewaakt worden door bijtgrage honden.

Ik weet al wie het is; het is mijn buurman… een vlotte Surinaamse man van mijn leeftijd.. Ik loop hem tegemoet, want hij heeft een verse, huisgemaakte portie eten voor mij in zijn handen. Een paar keer per week, word ik door hem daarop, geheel vrijwillig, getrakteerd.

“Hoe gaat het,” vraag ik hem. Een belangrijke vraag in Suriname, die je absoluut niet mag overslaan als je iemand ontmoet. “Ala dya“; letterlijk: Alles is hier, ofwel het gaat zijn gangetje.
Haha, ik moet lachen om het antwoord, daar ik weet dat Surinamers al van oudsher het niet van de daken schreeuwen als het ze goed gaat. Ze zullen meestal antwoorden met; safri safri (rustig) , afu afu (half om half) of wan fasi ( het gaat wel)

We raken weer aan de praat, met een gepaste afstand, daar de Covid zich ook door de lucht verspreidt. Het lijkt alsof hij de afstand wenst te compenseren door wat langere en intiemere gesprekken met mij te houden. Dat kan gemakkelijk, want het is stil op straat en het schemert wat. Door de aangename temperatuur voelt het alsof we ergens in een woonkamer zijn, genietend van een lichte bries. Ik leer hem meer en meer kennen.

Zo veranderen onze gesprekken op een gegeven moment van de dagelijkse ditjes en datjes naar meer privé zaken. Dat hij moeite heeft hierover te praten, merk ik aan zijn spraak, die af en toe haperend wordt. Toch durft hij aan mij toe te geven, dat hij worstelt met zijn seksualiteit.

Seksualiteit in Suriname

Van jongs af aan heeft hij geleerd zich als een ‘man’ te gedragen. Wel als een Surinaamse man, die ook moet kunnen koken en strijken, voor als je vrouw je onverhoopt zou verlaten ;-/ Standaard was het uitgangspunt dat hij een vriendin zou krijgen. Wat ook gebeurde.. Echter na het einde van die relatie, voelde hij zich meer aangetrokken tot andere mannen, wat ook tot seksuele relaties leidde. Dit tot verbijstering van zijn familie, die hem min of meer dwongen te verhuizen.

Daarbuiten in de Surinaamse maatschappij werd het niet veel gemakkelijker.. Op homoseksualiteit is er een enorm stigma. Homoseksualiteit prima, zolang het de heel zichtbare, zeer flamboyante types betreft, en het liefst niet om een eigen gezinslid gaat.

Suriname is klein, fluisterde de buurman mij toe. Iedereen kent iedereen, dus hij zou zijn homoseksuele relaties niet geheim kunnen houden en zijn dierbaren daarmee beschamen. De wens bleef bij hem leven dat hij een op dag weer een vrouw zou vinden en nu kreeg hij de kriebels van mij…

Onder de indruk van zijn persoonlijke verhaal, blijf ik even stil… heel veel herken ik wel van mijn eigen leven en sociale werk voor vereniging AANEEN. Ik ben blij dat hij zijn hart durfde te luchten.. Het zet mij aan het denken…

Liefde is universeel en wij mensen hebben de gave om zowel hetzelfde als het andere geslacht lief te hebben, in en door alle tijden heen. Covid en Liefde hebben in ieder geval 2 dingen gemeen; ze zijn gratis en verspreiden zich o.a. via de meest eenvoudige manier .. de lucht.